Dekhengsten - Welsh-B

Oorsprong en geschiedenis van de Welsh B

Uit geschriften van de Romeinen blijkt dat de Welsh pony een heel oud ras was. Tijdens de verovering van Groot-Brittannië ontdekten de Romeinen deze pony’s. In verschillende geschriften lieten zij weten aan het thuisfront dat ze zeer te spreken waren over deze edele, harde pony's. De wilde pony's liepen rond in de heuvels van Wales. Zij dankten hun hardheid en uithoudingsvermogen vooral aan het feit dat het in de heuvels van Wales tijdens de winter erg koud kon zijn. Strenge winters en voedselschaarste gaan daar hand in hand en om te overleven moest de Welsh pony beschikken over hardheid, kracht en intelligentie. De Romeinen kruisten de Welsh pony met Arabieren, om zo de kracht en hardheid te behouden. Hierdoor kreeg de Welsh pony een meer edel uiterlijk, terwijl toch de pony kenmerken werden behouden. Later namen Britse fokkers dit over. Zo is uit het ras van wilde Welsh pony's eigenlijk een heel nieuwe Welsh pony ras ontstaan. Daarnaast werden Welsh pony's door de Kelten al gefokt op hun snelheid en uithoudingsvermogen. Het waren namelijk geliefde pony's om races mee te houden. Hiermee verdienden de boeren – stoeterijen waren er in die tijd nog niet – veel geld, omdat er de ene keer vraag was naar snelle pony’s en de andere keer naar vooral stevige, sterke krijgspaarden. Dan was er weer vraag naar een pony voor de mijnbouw, maar ook voor de bereden politie en voor de jacht. Hierdoor zijn er door de jaren heen verschillende type Welsh pony's ontstaan. Deze zijn verdeeld in de typen sectie A (Welsh Mountain Pony), sectie B (Welsh pony), sectie C (Cob type), sectie D en E (Welsh Cob). De verschillende types Welsh pony lijken allemaal op elkaar, maar verschillen vooral in hoogte en in stevigheid qua bouw. De Welsh A is de kleinste van allemaal, de Welsh E de grootste.

Welsh B in de paardensport

Welsh pony's zijn zeer veelzijdig als het gaat om de paardensport. Het is een heel fijn dier om als rijpony en knuffelpony te gebruiken, maar het is ook zeer zeker een sportpony voor jonge ruiters. In de paardensport kom je ze onder meer tegen in dressuur en bij het springen. Dat komt vooral door de rechte, vlotte gangen en de leergierigheid van het paard. Voor het paardenspringen komen de goed ontwikkelde spronggewrichten zeker van pas. De Welsh B pony's zie je ook weleens terug in de mensport, maar niet zo vaak als bijvoorbeeld de grotere types Welsh pony's.

Uiterlijk van de Welsh B

De Welsh B pony is een soort vergrote versie van de Welsh Mountain Pony, ook bekend als Welsh A. De Welsh B pony heeft een gemiddelde schofthoogte van 137 cm. Hierdoor is het een geschikter dier om op te rijden dan de Welsh A pony. Net als de Welsh Mountain Pony heeft de Welsh B heeft een edel hoofd met duidelijke Arabische uiterlijke kenmerken. Zo staan er op het hoofd mooie spitsvormige oren, kijken grote goedmoedige ogen de ruiter aan en is het voorhoofd breed. Ook heeft het dier een duidelijke kaaklijn die doorloopt naar een smallere snuit. De Welsh B pony heeft een mooi geproportioneerde nek die overgaat in een schuine schouderpartij. De wat vierkant gestelde benen zijn stevig en sterk, ze eindigen in ronde voeten. De hoge staart heeft een vrolijke dracht bij de Welsh B pony. Omdat de Welsh B pony afstamt van zowel de wilde pony's uit Wales als van Arabieren, zijn heel veel kleuren toegestaan. Alleen bont is niet toegestaan bij de rasechte Welsh B pony's.