Ik had het nog nooit gedaan!

Ik had het nog nooit gedaan, dus het leek mij wel tof! Dat idee dat het tof was, verdween snel. Ik vond er echt helemaal niets aan. En het resultaat, ook niet wat ik mezelf voor ogen gesteld had.

Wat, heb jij dat nog nooit gedaan?

Ik had dus nog nooit een fotoshoot gedaan met Zorro. Toen ik gevraagd werd voor een interview in de PaardenSport was dat natuurlijk geweldig. Mijn contactpersoon vertelde me dat er ook nog een fotograaf zou bellen om een afspraak te maken voor een fotoshoot en toen dacht ik wauw dat heb ik nog nooit gedaan met Zorro, wat tof! Zorro en ik hebben samen heel veel mooie dingen meegemaakt. Wat daarvan is vastgelegd is vastgelegd op camera’s waar nog een rolletje in zat en videocamera’s waar nog een bandje in zat. Digitaal is er dus maar weinig van ons samen. Mijn moeder kwam wel eens kijken als ik les had en zij maakte rijtechnische beelden voor mij. Dan had ik dus een foto waar ik misschien voor de helft van achteren gefotografeerd was. Niet iets om in te lijsten maar wel iets waar ik heel veel van kon leren. Door naar de foto’s te kijken leerde ik veel over mijn eigen lichaam en het lichaam van Zorro.

Training met Happy Dancer
Training met Zorro

Tegenwoordig doet iedereen het.

Tegenwoordig maakt iedereen een fotoshoot met zijn of haar geliefde paard of pony. De foto’s worden gedeeld op de facebookpagina’s en Instagram story’s op de pagina van de ruiter of het paard. Merken en bedrijven waarvan de zichtbare kleding of benodigdheden voor het paard of pony op het plaatje staat worden eindeloos getagd in de hoop dat men wellicht sponsorruiter kan worden. In mijn tijd, waren we daar niet mee bezig. Je trainde hard, zorgde goed voor je paard en als je iets wilde ging je daarvoor werken en niet op zoek naar sponsoren op sociaal media. Maar goed ik dwaal af, Zorro en ik gingen dat dus doen, een fotoshoot.

Zorro aan de hand stappen in een bak waar waarschijnlijk sneeuw in ligt. Een toevalstreffer

Waar halen ze het vandaan?

Omdat dit de eerste en meteen laatste keer zou zijn dat ik Zorro mooi op de foto zou laten zetten gingen we voor het complete plaatje. Toiletteren, wassen, manen vlechten, zijn nepstaart in, mooie deken op, zijn mooie leren halster poetsen en in de witte beenbandages natuurlijk. De kapper had ik wel geregeld, want eerlijk is eerlijk ik ben geen ster in het stylen van mijn kapsel maar pas een dag van te voren bedacht ik oh wat moet ik aan. Terwijl ik bezig ben met Zorro klaar maken voor de schijnwerpers bedenk ik waar halen die mensen die regelmatig shoots doen het vandaan? De tijd die de voorbereidingen kosten en de energie die je erin steekt, voor een foto. Persoonlijk besteed ik die tijd dan liever aan het trainen van mijn paard of uitbreiden van mijn kennis over paarden.

Zorro en ik tijdens een training
Happy Dancer en ik tijdens een training

Wat een feest, Zorro is op de foto geweest.

Nou nou wat een feest Zorro is op de foto geweest. Meneer moest even laten zien aan de andere paarden in de binnenbak dat hij dan met zijn 29 jaar wel oud is, maar nog steeds vervelend kan zijn. 2 ½ uur is de fotograaf bezig geweest voor het perfecte plaatje. 1 ding wat Zorro en ik echt gemeen hebben, we hebben geen geduld. Ik dacht serieus 5 minuten en klaar. Dat Zorro aan het draven, bokken, steigeren, trappen, bijten en hinniken was heeft de duur van de shoot ook zeker niet verkort. Nou nou wat een feest denk ik als ik Zorro zijn knotten uithaal, jongen we zijn eindelijk op fotoshoot geweest. Ik had er geen moment spijt van dat Zorro en ik dit nog nooit gedaan hadden. Toen ik na een aantal weken eindelijk de paardensport op de mat had liggen, bladerde ik uiteraard vliegensvlug naar mijn verhaal, en daar sta ik prominent op de voorgrond en schittert Zorro op de achtergrond.

DE foto

Dat kan beter.

Als snel dacht ik, dat kan beter. Tijdens het Bixie kampioenschap in 2018 heb ik fotografe Judith Kuivenhoven van Judimage ontmoet. Ik hield direct van haar. Naast het feit dat ze betrokken en zorgzaam was, ben ik groot fan van haar werk. Daarna kom ik haar nog een paar maal tegen op evenementen en telkens lukt het haar om mij op een toffe manier op de foto te krijgen. Die foto’s van Zorro kunnen beter en dat vertrouw ik alleen aan Judith toe. Dus al mopperend ging ik weer aan de slag en ondertussen dacht ik aan al die mensen die zichzelf opofferen voor het perfecte plaatje en dit dus met regelmaat doen. Nog 1 keer Zorro, ditmaal gaat het echt beter zeg ik tegen hem terwijl ik de plooien bij ons allebei aan het gladstrijken ben.