Het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van mij hebben gehoord. Dit heeft helaas een vervelende reden. Jullie weten natuurlijk dat mijn jonge paard Jens in training stond bij een fantastische bedrijf (klik hier om daar meer over te lezen). Ondertussen heb ik zelf al gereden en is Jens helemaal beleerd en klaar om naar huis te gaan. Toch lieten we hem nog een weekje staan om zelf helemaal zeker te zijn en midden in die week kwam ik helaas in het ziekenhuis terecht.
Ja, je leest het helaas goed. Ik kwam in het ziekenhuis terecht en wel omdat ik vreselijk hard van Jens ben gevallen.
De val en het ziekenhuis
We hadden een van onze laatste training samen bij de trainingsstal en samen met mijn instructrice besloten we uit te stappen in de buitenbak. Super spannend natuurlijk! Dit was voor mij de eerste keer met Jens in de buitenbak en hij leek ontspannen. Het was wel zo dat er een ander paard in de buitenbak reed en de paarden op de wei stonden. Maar ik had niet het gevoel dat dat voor Jens een probleem zou zijn. Na een paar rondjes om mijn instructrice te zijn gestapt wilde ik naar de uitgang rijden en toen voelde ik hem oppompen van de spanning. En eigenlijk van het een op het andere moment werd ik gelanceerd, viel ik keihard op het bakrandje (stoepje) en werd ik nog een paar meter meegesleurd over het asfalt omdat ik mijn teugels niet los liet.
Omdat ik mijn been de eerste paar seconden niet kon bewegen werd ik vreselijk bleek, misselijk en voelde me zwak. Het werd niet beter en we hebben met zijn allen besloten dat het beter was dat ik even langs de dokter zou gaan. Uiteindelijk resulteerde dat in een bezoek aan het ziekenhuis om foto’s te maken en wat testen te doen. Gelukkig was ik helemaal oké op wat flinke bloeduitstortingen, blauwe plekken en nare schaafwonden na.
Maar hoe heeft dit nu kunnen gebeuren?
Eigenlijk heel simpel. Er waren teveel prikkels voor Jens waardoor hij een klein beetje de kolder in zijn kop kreeg. Dit had ik zelf moeten inzien maar dat is natuurlijk altijd achteraf praten. Soms vergeet ik dat Jens nog maar 3 jaar oud is en alles nog moet leren, hij is namelijk zo belachelijk braaf voor een ‘kleuter’. Maar na deze val realiseer ik me wel opnieuw dat het nog een jong paard is en dat hij soms zo zijn uitspatting van energie heeft.
Niet rijden en een flink schuldgevoel
Mijn been heb ik nu in totaal 2 en een halve week niet kunnen belasten. Er zit een enorme zwelling net onder mijn bil. En het lijkt oprecht alsof mijn bilimplantaat naar beneden is gezakt. Maar op die zwelling heb ik niet kunnen zitten en al helemaal niet kunnen slapen. Je kunt je dus voorstellen dat draven nou ook niet echt een slim idee was, dus heeft mijn instructrice Jens de afgelopen weken voor mij gereden. Maar de pijn was nog niet eens het ergste, het schuldgevoel was echt vreselijk. Ondanks dat het allemaal niet zo heftig was dan dat het leek voelde ik me wel schuldig omdat ik de spanning te laat heb aangevoeld. Ik heb hem naar mijn idee doorgeduwd en dat had ik niet moeten doen. Een leerproces voor mij om Jens straks nog veel beter aan te voelen. Én om op om hem te blijven letten, ook tijdens het uitstappen.
Toch naar huis
Jens zat natuurlijk in zijn laatste week training. Na de val was het de vraag of hij nog wel die Dinsdag erop naar huis zou kunnen. Gelukkig kon dat! Dus dat hebben we ook door laten gaan. Mijn instructrice rijd hem dus gewoon thuis en vanaf aankomende Dinsdag (de 7e voor mij) ga ik zelf weer op Jens onder begeleiding! Ik weet in ieder geval waar ik aan moet werken om hem beter te begrijpen. Ik moet hem niet doorduwen omdat ik vind dat hij het wel kan. Dat werkt gewoon niet en dat heb ik wel gemerkt.
Ik ben er goed van geschrokken, maar Jens heeft nergens last van gehad. Die heeft de dag na de val gewoon weer heel netjes na wat bokjes zijn best gedaan in de buitenbak. Daar ben ik blij mee en dat gaf mij ondanks het mega schuldgevoel ook wat rust. En ik ben allang blij dat hij in ieder geval weer lekker terug thuis is!
Ben jij ook ooit zo vreselijk hard van je paard gevallen dat je naar het ziekenhuis moest? Of heb je wel eens iets anders rots meegemaakt met je paard? Of voel jij je paard juist mega goed aan? Laat het dan zeker in een reactie achter op onze facebookpagina.
Veel liefs en natuurlijk snel meer over Jens nu hij weer thuis is,
Sharona
