Ik zag ze allemaal vragend naar me kijken, ben je verdwaald? Nee je ziet het goed en nee ik ben echt niet verdwaald.
Een dressuurmiep
Al snel was duidelijk, overduidelijk dat ik een dressuurmiep ben. Nu is Miep mijn bijnaam dus het klopt helemaal. De instructrice van de manege waar ik als klein kind ponylessen volgde zei het al tegen mijn ouders, Miranda is duidelijk een dressuurmiep. Als we in de les gingen springen, dat was toendertijd om de week, had ik eigenlijk al niet zo heel veel zin. Tijdens de les was ik meer bezig om de pony keurig naar de hindernis toe te rijden in plaats van het springen zelf. Ik bedoel, geef mij de instructie dat ik in het midden aan moet rijden en ik neem met niets minder genoegen.
Zorro is een echte springer
Zorro is een echte houtvreter. Onbezonnen stormde hij op de hindernissen af, maar hij sprong ze allemaal. Oké behalve tijdens onze 1ste cross dan, toen sprong hij slechts 1 hindernis. Laat nou precies bij die hindernis mijn moeder zitten en een pracht foto schieten.
Op een bepaald moment hebben we de keuze gemaakt dat Zorro zijn springcarrière voorlopig zou voortzetten onder mijn instructrice. Zij had meer ervaring en dus was het goed zo. Ik ging mijn toch al betaalde springlessen voortzetten met Happy Dancer, het paard van mijn moeder. Ik vond de lessen geweldig, want we zaten in de guppyles, alleen voor echte beginners. We combineerden vooral veel dressuur met hout. 1 keer heeft Happy geweigerd voor een hindernis, dat was zo gemeen. Uit het niets stopte ‘meneer’ en ik voelde mezelf door de lucht zweven, ik belande op mijn voeten naast zijn hoofd en had de teugels nog keurig vast. Ik was me kapot geschrokken en heb de ogen uit mijn hoofd gehuild.
Goed excuus.
Helaas bleek in 2000 dat Zorro verbeening van het hoefkraakbeen had en springen niet zo goed voor hem was. Diverse malen heb ik hem weer naar het springen toegewerkt in zijn revalidatietraject, helaas elke keer als we echt gesprongen hadden, kreeg hij opnieuw klachten. Daarom heb ik voor hem een hele moeilijke keuze moeten maken en het springen echt gelaten voor wat het was. Voor hem was dit echt een straf want als hij zag of hoorde dat er balken de bak in gesjouwd werd, stond hij te popelen in zijn stal.
Naar het regiokampioenschap springen.
Nu was deze dressuurmiep afgelopen zaterdag aanwezig bij het regiokampioenschap springen van Utrecht. Wat ik daar deed? Van mijn stal deden er 4 ruiters mee, ik had een vrij weekend en vond het wel leuk om mijn stalgenoten aan te moedigen. Dus nee verbaasde mensen, ik was niet verdwaald ik was daar met een missie; springen kijken.
Geen verstand van springen.
Ik heb er helemaal geen verstand van maar het volgende viel mij op. Voor een B parcours lag dat hout verrekt hoog! Het losrijden gaat heel gemoedelijk al moeten sommige ruiters iets beter luisteren als er geroepen wordt: SPRONG VRIJ! Het parcours was een pittig parcours met een paar hele gemene lijnen. Gas geven, remmen, tellen, passen en meten daar kwam het op neer. Ik kan altijd helemaal meeleven, ja dat doe ik ook als ik springen op tv kijk, ik roep gas, of terug, nee scherper of juist je moet ruimer. Best genant kan dat soms zijn. Dit deed ik daar op de tribune dus ook. Sorry omstanders ik kan er niets aan doen. Ik heb echt mijn volume knop op laag gezet om jullie niet te storen.
Mijn stalgenoten reden allemaal 1 balk en terwijl het parcours geëvalueerd werd door hun, bemoeide ik me er ook even mee. Ik was bezig om de knotten van het paard uit te halen en zei tegen mijn stalgenoot, ja daar had je meer gas moeten geven etc. Waarop mij gevraagd werd waarom heb je dat niet harder geschreeuwd, tja ik ben maar een verdwaalde dressuurmiep hé ik heb er geen verstand van.
